Culturen en landen over de hele wereld hebben verschillende methoden om te rouwen om het overlijden van een geliefde. De dood is universeel voor mensen van elke cultuur, maar hun doodsrituelen kunnen sterk variëren, afhankelijk van hun religieuze of culturele tradities en overtuigingen.
Gemeenschappelijke doodsrituelen worden nog steeds beoefend
Moderne doodsrituelen gaan vandaag door. De volgende zijn enkele doodsrituelen die voorkomen in culturen over de hele wereld, waaronder:
gerelateerde artikelen- Tips voor het ontwerpen van uw eigen grafsteen
- 10 foto's van mensen die worstelen met verdriet
- Boeken over rouw om een doodgeboren kind
Een handvol vuil op de kist gooien
In veel culturen is het gebruikelijk dat rouwenden een handvol aarde op de kist gooien voordat ze de begraafplaats verlaten. Dit symboliseert dat de mens uit deze aarde is geboren en naar deze aarde is teruggekeerd. Een echtgeno(o)t(e) of naast familielid zal de eerste zijn die een handvol aarde op de kist gooit, waarna andere familie en vrienden hetzelfde zullen doen.
Rouw
Rouw is een veel voorkomend ritueel wanneer iemand sterft. Het werkelijke rouwproces kan per cultuur verschillen, maar rouwen is een normaal en natuurlijk proces als je een dierbare verliest. Rouw is de uitdrukking van verdriet die kan worden aangetoond door huilen, jammeren, enz., of door de werkelijke tijd die wordt besteed aan rouw na het verlies van een geliefde. Rouw kan ook worden tentoongesteld en kan worden gedaan door zich in het zwart te kleden, zwarte armbanden te dragen of een vlag halfstok te hangen.
De wake
Het kielzog is een doodsritueel dat in veel culturen algemeen wordt toegepast. Traditioneel is de wake een tijd voor familie en vrienden om te waken of te waken over het lichaam van een geliefde voorafgaand aan de begrafenis. Dit wordt gedaan als een teken van liefde en toewijding. Meestal worden gebeden en geschriften ook tijdens een wake gezegd.
kalkoen heteluchtoven kooktijdcalculator
In het zwart gekleed
Het dragen van zwart tijdens de rouw gaat eigenlijk terug tot in de Romeinse tijd. Het is een gebruikelijke en acceptabele gewoonte om zwarte of donkere kleuren te dragen op een begrafenis. In het zwart gekleed gaan symboliseert en zendt een boodschap uit dat de persoon in het zwart in een periode van rouw is.
naam op akten maar niet op hypotheek
Rouwstoet
Er was een tijd dat tijdens een begrafenisstoet de rouwenden achter de dragers liepen die de kist droegen. Tegenwoordig zijn auto's het vervoermiddel voor een begrafenisstoet. De begrafenisstoet stelt familie en vrienden in staat om hun laatste eer te bewijzen aan hun geliefde door hen van de begrafenis naar hun laatste rustplaats te begeleiden.
Doedelzak spelen
Doedelzakken worden vaak gespeeld tijdens Ierse en Schotse begrafenissen. Ze zijn echter ook een integraal onderdeel van doodsrituelen ter ere van brandweerlieden, politieagenten, militairen, enz. en zijn een onderscheidend kenmerk geworden van de begrafenis van een gevallen held.
Een kledingstuk scheuren
Bij Joodse begrafenissen zullen leden van de directe familie van de overledene een stuk van hun kleding scheuren, of in sommige gevallen zal de rabbijn een gescheurd zwart lint aan de kleding van het familielid spelden om het verdriet en het verlies dat ze voelen te symboliseren.
Het luiden van de bel
Het luiden van de bel is het luiden van een bel bij een begrafenis of begrafenis die de dood van een persoon markeert. Het wordt vaak gedaan bij begrafenissen van brandweerlieden en politieagenten. Tegenwoordig verschillen de gebruiken over wanneer en hoe lang de bel moet luiden bij een begrafenis.
Ongewone doodsrituelen
Er zijn een aantal ongewone doodsrituelen, vroeger en nu, waaronder:
Hemelbegrafenissen
Hemelbegrafenissen worden al duizenden jaren beoefend en ongeveer 80% van de Tibetaanse boeddhisten verkiest deze methode tegenwoordig boven begraven. De levenden hebben voorrang op de doden in de boeddhistische cultuur, daarom kiezen ze ervoor om hun lichaam te laten opeten door dieren in het wild om een ander levend wezen te voeden en te voeden. Het dode lichaam wordt met ongelooflijke precisie voorbereid, naar de hemelbegraafplaats (meestal heuveltoppen) gebracht en het lichaam wordt vervolgens afgebroken en in stukken gehakt. Het wordt dan overgelaten aan de Dakini (engelen) om te consumeren. De Dakini zijn typisch gieren die de ziel vervolgens naar de hemel vervoeren waar ze op reïncarnatie wacht.
Drive-thru begrafenissen
Er zijn uitvaartcentra in de VS en Japan die drive-thru-bezoeken aanbieden. Dit is een ongebruikelijke maar handige manier om je laatste eer te bewijzen aan degenen die het buitengewoon moeilijk hebben met begrafenissen of beperkte mobiliteit hebben.
Sati - De weduwe verbranden
Uren was een doodsritueel dat in India werd beoefend. Een hindoe-vrouw die weduwe was, zou met haar overleden echtgenoot op de brandstapel liggen en levend verbrand worden. Soms deden de vrouwen dit niet vrijwillig en werden ze naar de brandstapel gedwongen. Er zijn ook andere vormen van sati, waaronder levend begraven worden met haar overleden echtgenoot en verdrinking. Dit werd beschouwd als het ultieme offer en de toewijding van een vrouw voor haar man. De praktijk is tegenwoordig illegaal in India, maar er zijn nog steeds vergelijkbare praktijken in verschillende culturen.
zijn Steenbok en Schorpioen een goede match
Vingeramputatie
De cultuur van het Dani-volk in West-Papoea, Nieuw-Guinea, gelooft dat er een sterke correlatie bestaat tussen fysieke en emotionele pijn. Dus als een geliefde stierf, werd bij familieleden een vinger geamputeerd. Dit ritueel werd uitgevoerd om te beschermen tegen boze geesten en om het verband tussen fysieke en emotionele pijn aan te tonen. Deze praktijk is sindsdien verboden, maar oudere stamleden tonen bewijs van dit barbaarse ritueel.
Zelfmummificatie
Sokushinbutsu of zelfmummificatie werd tussen de 11e en 19e eeuw beoefend door Japanse boeddhisten. De voorbereiding op het zelfmummificatieproces zou meer dan 3000 dagen voor hun dood beginnen. De monnik moest al het vet uit het lichaam verwijderen door een strikt dieet van dennennaalden, harsen en zaden te consumeren. Als de monnik klaar was, ging hij een stenen kamer binnen en mediteerde. Alle vochtinname werd langzaam verminderd, wat de organen zou doen krimpen en het lichaam zou uitdrogen. De monnik zou in een meditatieve staat sterven en het lichaam zou op natuurlijke wijze worden bewaard als een mummie.
Oude doodsrituelen
Een paar oude doodsrituelen zijn onder meer:
Maya doodsrituelen
De oude Maya's zouden de doden begraven in hun graven in de richting van het Maya-paradijs. Hierdoor zou de ziel gemakkelijker door het hiernamaals naar het paradijs kunnen gaan. De doden werden begraven met maïs in hun mond als symbool van de wedergeboorte van hun ziel en als voedsel voor de reis van de ziel.
Griekse doodsrituelen
De dodenherdenking is voor de Grieken erg belangrijk. In het oude Griekenland kregen de doden zorgvuldig gesneden stenen zodat de levenden ze zouden herinneren en eren. Hoewel er maar heel weinig voorwerpen in het graf werden geplaatst, waren er uitgebreide graven, marmeren stelai en beelden die werden gebruikt om de graven te markeren, zodat de overledene niet zou worden vergeten. De Grieken geloofden dat de doden voortdurend herinnerd en geëerd moeten worden, zodat hun ziel in het hiernamaals kan voortleven.
pep rally-spellen voor de middelbare school
Egyptische doodsrituelen
De oude Egyptenaren werden meestal begraven in de grond of in uitgebreide graven. Ongeacht waar ze waren, de overledenen werden begraven met hun persoonlijke eigendommen, zodat ze alles zouden hebben wat ze nodig hebben in het hiernamaals. De overleden Egyptenaren zouden ook worden begraven met sjabti-poppen, een kleine menselijke figuur die een persoon vertegenwoordigt die taken of klusjes voor de overledene in het hiernamaals zou uitvoeren.
Doodsrituelen over de hele wereld
De volgende zijn een paar feiten over doodsrituelen wereldwijd en omvatten:
Chinese doodsrituelen
Chinese doodsrituelendateren uit de vroege dynastieën en veel van die culturele tradities en rituele ceremonies worden nog steeds gevolgd. Dit omvat het begraven van hun bezittingen in het graf of graf van de overledene.
goedkope huwelijksdecoraties die er duur uitzien
Indiaanse doodsrituelen
Er zijn enkele algemene opvattingen over doodsrituelen onder de Indiaanse stammen, maar elke stam behandelt hun doodsrituelen op hun eigen unieke manier. De begrafenisgebruiken van Navajo geloven bijvoorbeeld dat de dood op zich niet iets is om bang voor te zijn, maar ze waren wel bang dat de overledene zou terugkeren om de levenden te bezoeken.
Doodsrituelen in Afrika
Afrikanen geloven dat het bestaan na de dood wordt beïnvloed door de macht en rol van hun overleden voorouders. Hun doodsrituelen zijn diep geworteld in hun culturele overtuigingen, tradities en inheemse religies.
Boeddhistische doodsrituelen
Boeddhisten geloven dat wanneer een persoon sterft, hij herboren wordt en een reïncarnatieproces doormaakt. De acties van de persoon in het leven zullen bepalen hoe die persoon terugkomt. Ze kunnen bijvoorbeeld herboren worden in een god, halfgod, mens, dier, hongerige geest of helwezen. Het boeddhistische doodsritueel is erop gericht die persoon te helpen een betere positie in het volgende leven te bereiken.
Het belang van onthouden
Doodsrituelen over de hele wereld hebben een soortgelijk universeel doel, namelijk het eren en gedenken van je geliefde. Het is ook belangrijk dat ze worden herinnerd op de manieren die gebruikelijk zijn in uw cultuur of religieuze overtuiging.
